هشدارسازمان سنجش به داوطلبان شرکت کننده به کلاس های کنکور

پیامک های ویژه ماه مبارک رمضان

درمیهمانی ملکوت

رمضان نامی از نام های خدا

فضیلت اعمال مستحبى ماه رمضان

سران بابیگری و بهائیگری

سران بابیگری و بهائیگری عبارتند از : 1) میرزا علی محمد باب شیرازی میرزا علی محمد ، فرزند میرزا رضا بزاز در سال 1325 قمری در شیراز به دنیا آمد و بعد از تحصیلات مقدماتی ،‌ در سال 1260 قمری به تحریک و تشویق پرنس دالگورکی (نماینده دولت روس) ادعای بابیت و سپس ادعاهای قائمیت ، نبوت و خدایی کرد . سرانجام در 1264 قمری ، در مجلسی که ولیعهد ، ناصرالدین میرزا ترتیب داد در حضور علمای تبریز توبه نامه ی معروف خود را نوشت و در آن تمام ادعاهای خود را صریح و واضح تکذیب و از شاه تقاضای بخشش کرد . میرزا علی محمد در سال 1266 به دنبال اغتشاش های مختلف در سطح کشور که به رهبری پنهان و آشکار خودش صورت می گرفت به دستور امیر کبیر در تبریز اعدام شد . القاب میرزا علی محمد شیرازی:‌ باب ، نقطه ی اولی ، حضرت اعلی ، ذات حروف سبع (صاحب هفت حرف ع- ل- ی- م- ح – م- د) علی قبل نبیل. (نبیل به حرف ابجد 92 بوده و برابر با کلمه محمد است ؛ پس علی قبل نبیل یعنی علی محمد) مهمترین آثار وی عبارتند از : تفسیر سوره ی یوسف یا حسن القصص ، تفسیر سوره ی بقره ، تفسیر سوره ی کوثر صحیفه ی عدلیه ، بیان فارسی ، بیان عربی .

پیدایش فرقه ی بابیه و بهائیه

کشور ما ایران در قرن 13 قمری 19 میلادی گرفتار توفان سیاسی بی رحم و ویرانگری شد که ناشی از رویارویی دو غول بزرگ استعمار و استثمار آن زمان ، امپراطوری های انگلیس و روس بود . بر اثر ضعف حکومت سلسله قاجار، کشور هدف حملات بیگانگان قرا گرفت .

زمانی که امام خمینی (ره) از ته دل خندید (خاطره ای از حاجی بخشی)

یکروز دیدم حاج علی فضلی اومده دنبالم میگه حاجی بخشی، برو

بازی هاولبخندهای پشت خاکریز

تا بوی جابه جایی به مشام می رسید و دستور جمع کردن بساط را از منطقه ای می دادند، بچه ها در لاک خودشان فرو می رفتند. دل کندن از جایی که مثل شهر و دیـار و مـحله ی خودشان همه چیزش جان داشت و زبان، کار ساده ای نبود. شب آخر، وقتی خبر را می گرفتند دور هم جمع می شدند، دعای وداع می خواندند، با شهدا و خون های مطهر ریخته شده در آن جا خلوت می کردند و هرکدام برای خود خط و نشان می کشیدند، خاک و در و دیوار سنگر را می بوسیدند و می بوییدند وبه آسمان چشم می دوختند و با سکوتشان، گوش جان می دادند به آنچه آن جا شنیده و دیده بودند و هنوز در گوششان صدا می کرد. از زمین های مقر حلالیت می طلبیدند و عذرخواهـی می کردند از این که عیاذاً باالله، درآن منطقه گناهی و معصیتی کرده باشند؛ یا از خاک شکایت می کردند، از این که آنان را قبول و طلب نکرده بود؛ همچنین محاسبه ی نفس بود که آیا این جا پیشرفت و ترقی داشته ام یا نه؟ در رفتن بهتر از آمدنم هستم یا نه؟

ورودسپاه پاسداران انقلاب اسلامی ایران به لبنان