سران بابیگری و بهائیگری عبارتند از :
1) میرزا علی محمد باب شیرازی
میرزا علی محمد ، فرزند میرزا رضا بزاز در سال 1325 قمری در شیراز به دنیا
آمد و بعد از تحصیلات مقدماتی ، در سال 1260 قمری به تحریک و تشویق پرنس
دالگورکی (نماینده دولت روس) ادعای بابیت و سپس ادعاهای قائمیت ، نبوت و
خدایی کرد . سرانجام در 1264 قمری ، در مجلسی که ولیعهد ، ناصرالدین میرزا
ترتیب داد در حضور علمای تبریز توبه نامه ی معروف خود را نوشت و در آن تمام
ادعاهای خود را صریح و واضح تکذیب و از شاه تقاضای بخشش کرد . میرزا علی
محمد در سال 1266 به دنبال اغتشاش های مختلف در سطح کشور که به رهبری پنهان
و آشکار خودش صورت می گرفت به دستور امیر کبیر در تبریز اعدام شد .
القاب میرزا علی محمد شیرازی: باب ، نقطه ی اولی ، حضرت اعلی ، ذات حروف
سبع (صاحب هفت حرف ع- ل- ی- م- ح – م- د) علی قبل نبیل. (نبیل به حرف ابجد
92 بوده و برابر با کلمه محمد است ؛ پس علی قبل نبیل یعنی علی محمد)
مهمترین آثار وی عبارتند از : تفسیر سوره ی یوسف یا حسن القصص ، تفسیر سوره
ی بقره ، تفسیر سوره ی کوثر صحیفه ی عدلیه ، بیان فارسی ، بیان عربی .
