شفاعت امام حسین به خاطر مادر

در نجف اشرف، مرحوم شیخ محمد حسین قمشه‏ای که از شاگردان سید مرتضی کشمیری بود، در 18 سالگی در قمشه به مرض حصبه مبتلا می‏شود، او در فصل انگور از آن استفاده می‏کند و بیماری‏اش شدت پیدا می‏کند و به علت شدت مرض، فوت می‏کند. مادرش گفت: به جنازه‏ی فرزندم دست نزنید تا من برگردم. سپس قرآن را برداشت و گریه‏کنان به پشت بام رفت و اباعبدالله علیه‏السلام را شفیع قرار داد و گفت: دست از شما برنمی‏دارم تا بچه‏ام زنده شود.  چند دقیقه بعد نگذشت که شیخ محمد حسین زنده شد و گفت: بروید به مادرم بگویید که شفاعت امام حسین علیه‏السلام پذیرفته شد. او می‏گوید: وقتی مرگم نزدیک شد، دو شخص نورانی و سفید پوش را دیدم، آن ها به من گفتند: مریضی ات چیست؟ گفتم: اعضایم درد می‏کنند. یکی از آن دو نفر به پایم دست کشید و راحت شدم، ناگهان دیدم اهل خانه گریانند؛ ولی هرچه خواستم بگویم که راحت شدم نتوانستم تا این که دو نفر من را به طرف بالا حرکت دادند. در بین راه شخصی نورانی را دیدم که به آن دو نفر فرمود: ما سی سال عمر به او عطا کردیم، او را به مادرش برگردانید. یکباره دیدم همه گریان هستند. اکثر بزرگان نجف اشرف می‏گفتند: او تا سی سال دیگر زندگی کرد. (راهنمای زائرین کربلا، ص 148. )     منبع: کرامات حسینیه و عباسیه  ؛ موسی رمضانی‏پور  نوبت چاپ: هفتم تاریخ چاپ: زمستان 1386 چاپ: محمد (ص) ناشر: صالحان صفحات 23 و 24