فریاد عجیب حضرت جبرئیل در روز عاشورا

امام صادق علیه‏السلام می‏فرماید: در آن هنگام که آقا اباعبدالله علیه‏السلام به شهادت رسیدند، یک نفر از لشکر عمر سعد، شخصی را دید که به شدت فریاد می زند. گفتند:ای مرد! بس کن این همه ناله و فریاد برای چیست؟ آن مرد گفت: چگونه ناله و فریاد نزنم در حالی که پیغمبر خدا را می‏بینم که ایستاده و به آسمان نظر می‏کند و می‏ترسم که از خدا بخواهد و در حق ما نفرین کند و هلاک شویم.  بعضی از افراد لشکر به همدیگر گفتند: این مرد: دیوانه شده و سخن بیهوده می گوید. گروهی دیگر که به آن‏ها توابین می‏گویند از این کلام متنبه شدند و گفتند: به خدا قسم! ستم بزرگی بر خود کردیم و به خاطر خشنودی ابن‏زیاد، سید جوانان اهل بهشت را کشتیم، سپس در آن جا توبه کردند و علیه ابن‏زیاد جنگیدند. به امام صادق علیه‏السلام عرض شد: صاحب آن ناله چه کسی بود؟ حضرت فرمودند: ما او را کسی جز جبرئیل علیه‏السلام نمی‏دانیم و اگر خداوند به او اجازه می‏داد، فریادی می‏زد که روح آن‏ها از بدنشان خارج می‏شد و وارد آتش جهنم می‏شدند؛ ولی خداوند برای این که بر گناهانشان بیفزاید و عذابشان بیشتر شود به آنان مهلت داد. ( منتهی الامال، ج 1، ص 727. ) منبع: کرامات حسینیه و عباسیه  ؛ موسی رمضانی‏پور  نوبت چاپ: هفتم تاریخ چاپ: زمستان 1386 چاپ: محمد (ص) ناشر: صالحان  صفحات 53 و 54