اوقات فراغت در جبهه ها

تا جایى که من یادم مى آید(1) و در جبهه شاهد بودم بچه ها اوقات فراغت خودشان را به این نحو مى گذراندند: 1- گفتگوهاى دستجمعى بعد از صرف ناهار یا شام که بیشتر حول خاطرات دور می زد. 2- انتقال تجربیات خود به دوستان و برادران همرزم از طریق گفتگو یا آموزشهاى غیر رسمى- مثلا اگر کسى نقشه خوانى خوب مى دانست یا کسى ردیابى ستارگان را بلد بود یا با قطب نما حسابى کار کرده بود بیدریغ این دانش را در اختیار همه مى گذاشت. 3- بحث در زمینه هاى عقیدتى، اخلاقى و سیاسى- مثل ابراز نگرانى بچه ها از وضع بدحجابى و... 4- مشاعره بین بچه هاى علاقه مند که بیشتر اشعار عرفانى در سطح فهم خود را بیان مى کردند. 5- توسل به ائمه اطهار علیهم السلام به وسیله مداحى و خواندن ادعیه مثل دعاهاى کمیل، سمات و ندبه و توسل و... 6- کشتى گرفتن بچه هایى که با هم ندارترند به اصطلاح؛ و تماشاى دیگران. 7- شستن ظروف و واکس کردن پوتین بچه ها بدون اینکه کسى مطلع شود. 8- فوتبال و والیبال و سایر ورزشهاى نشاط آور با توجه به موقعیت هاى خاص استراتژیک منطقه. 9- مطالعه که در صدر اوقات فراغت بچه ها قرار داشت. از خواندن قرآن گرفته تا کتب مختلف عقیدتى، عرفانى و سیاسى و نشریات و روزنامه هاى در دسترس. 10- بازدید از ویرانه هاى ناشى از جنگ و گشت در منطقه 11- نامه، وصیت نامه، خاطره، گزارش و... نویسى. 12- نظافت، اعم از نظافت اسلحه یا شست و شوى لباس پس از استحمام و نظافت کلى و هفتگى سنگر. 13- شرکت در کلاسهایى که از طرف گردان و سیاسى عقیدتى لشکر دایر مى شد. 14- خلوت و تنهایى. قدم زدن و تفکر خصوصا در ایام و اوقاتى خاص مثل قبل و بعد از عملیات، موقع غروب آفتاب و صبح. 15- مصاحبت با پیرمردان سنگر و استفاده از تجارب و خاطرات خوب آنها. 16- اختصاص هر وقت و هر لحظه براى شنیدن سجایاى اخلاقى امام از طریق نوارهاى کاست یا ویدئو و بوسیله برادران روحانى گردان که از اساتید خود بعضا شنیده بودند و... پی نوشت : (1) مهدى جابر مرادى- متولد1338